Ekosistem birbirleriyle sürekli etkileşim halinde olan canlılardan ve bu canlıların yaşadıkları çevreden oluşur. Orman, bozkır, akarsu, göl, okyanus, bunların hepsi içinde yaşayan canlılarla beraber birer ekosistemdir. Bir ekosistemdeki tüm canlılar yaşamlarını devam ettirmek için besine ihtiyaç duyar.
Bir canlı besin olarak ekosistemindeki başka canlıları tüketirken yine o ekosistemdeki diğer canlılar tarafından da besin olarak tüketilir. Canlılar arasındaki bu beslenme ilişkisi besin zinciri olarak adlandırılır. Besin zincirinde yer alan her canlının bu zincirin bir halkasını oluşturduğu varsayılır. Bu canlılar besin zincirindeki işlevlerine göre üreticiler, tüketiciler ve ayrıştırıcılar olarak sınıflandırılır. Besin zincirinin ilk halkasında üreticiler yer alır. Karasal ekosistemlerdeki üreticiler bitkilerdir. Bitkiler Güneş’ten ışık olarak gelen enerjiyi, topraktan aldıkları su ve mineralleri kullanarak kendi besinlerini üretir. Sucul ekosistemlerdeyse besin zincirinin ilk halkasında bitkisel planktonlar ve su bitkileri yer alır.
Üreticilerden sonra besin zincirinin diğer halkalarını tüketiciler oluşturur. Bunlar otçul, etçil ve hepçil canlılardır. Otçul canlılar yalnızca bitki, etçil canlılar yalnızca et yiyerek beslenir. Hepçil canlılarsa hem et hem bitki yiyerek beslenebilir.
Ekosistemlerde canlıların beslenme ilişkileri gerçekte doğrusal bir zincir gibi değildir. Daha çok ağ gibi karmaşık bir yapıya sahiptir. Canlılar arasındaki bu beslenme ilişkilerine besin ağı denir. Bir besin zincirindeki canlı türlerinden birinin sayısının azalması ya da aşırı artması ekosistemdeki diğer canlıları da etkiler. Örneğin, çekirgeyle beslenen kurbağaların sayısının azalması çekirgelerin sayısının artmasına, çekirgelerin sayısının artmasıysa bitkilerin azalmasına yol açabilir.
Bir canlı besin olarak ekosistemindeki başka canlıları tüketirken yine o ekosistemdeki diğer canlılar tarafından da besin olarak tüketilir. Canlılar arasındaki bu beslenme ilişkisi besin zinciri olarak adlandırılır. Besin zincirinde yer alan her canlının bu zincirin bir halkasını oluşturduğu varsayılır. Bu canlılar besin zincirindeki işlevlerine göre üreticiler, tüketiciler ve ayrıştırıcılar olarak sınıflandırılır. Besin zincirinin ilk halkasında üreticiler yer alır. Karasal ekosistemlerdeki üreticiler bitkilerdir. Bitkiler Güneş’ten ışık olarak gelen enerjiyi, topraktan aldıkları su ve mineralleri kullanarak kendi besinlerini üretir. Sucul ekosistemlerdeyse besin zincirinin ilk halkasında bitkisel planktonlar ve su bitkileri yer alır.
Üreticilerden sonra besin zincirinin diğer halkalarını tüketiciler oluşturur. Bunlar otçul, etçil ve hepçil canlılardır. Otçul canlılar yalnızca bitki, etçil canlılar yalnızca et yiyerek beslenir. Hepçil canlılarsa hem et hem bitki yiyerek beslenebilir.
Ekosistemlerde canlıların beslenme ilişkileri gerçekte doğrusal bir zincir gibi değildir. Daha çok ağ gibi karmaşık bir yapıya sahiptir. Canlılar arasındaki bu beslenme ilişkilerine besin ağı denir. Bir besin zincirindeki canlı türlerinden birinin sayısının azalması ya da aşırı artması ekosistemdeki diğer canlıları da etkiler. Örneğin, çekirgeyle beslenen kurbağaların sayısının azalması çekirgelerin sayısının artmasına, çekirgelerin sayısının artmasıysa bitkilerin azalmasına yol açabilir.